مقالات

است که در قرن بیستم بنا نهاده شد. نقاش در این سبک تلاش می‌کند با تکنیکی بی‌عیب و نقص، از روی عکس یا سوژه‌های ثابت نقاشی بکشد. هنرمند هایپررئالیست باید از توانایی بالایی در به تصویر کشیدن جزییات برخوردار باشد تا بتواند با درک و ارائه سطوح گوناگون و پیچیده واقعیت، مخاطب را با دنیایی واقعی تر از خود واقعیت روبه‌رو کند.

پروانه عبداللهی فارغ التحصیل مهندسی منابع طبیعی است که با تکیه بر استعداد ذاتی فعالیت در سبک هایپر رئال دنبال کرده است. وی در رابطه با ماهیت این سبک از نقاشی به گسترش نیوز گفت: هایپررئالیست در اوایل دهه ۱۹۶۰ و در امریکا ظهور و بروز پیدا کرد. هنرمندانی چون چاک کلوز، رابرت بچل و ریچارد استس از جمله این افراد بودند.

وی

ادامه داد: نسل دوم این نقاشان در سال‌های ۱۹۸۰ و دهه ۹۰ میلادی ظهور کردند. در این ایام تلاش‌های نسل اول به بار نشسته و این جنبش در عرصه جهانی گسترش و مقبولیت درخور توجه‌ای به‌دست آورد. در این دوره هنرمندان هایپررئالیسم به مجموعه وسیع آسمانخراش‌ها و چشم‌اندازهای شهری تمرکز داشتند.

عبداللهی افزود: با ظهور نسل‌های بعدی از ۱۹۸۰ تا کنون، جنبش هایپررئال یک واقعه و سبک بین‌المللی شد. فراواقع گرایان امروز با کمک ابزارهای نوین تصویربرداری، به عکاسی و متعاقب آن به نقاشی فراواقع گرایانه در ابعادی وسیع تر و متکامل تر از پیش می‌پردازند. اکنون هنرمندان بسیاری در سراسر دنیا پس از گذشت حدود پنجاه سال از عمر هایپررئالیسم و حصول پیشرفت از لحاظ درونمایه و فن سبک هنری، در اشکال و موضوعات بسیار متنوع و گوناگونی به نقاشی و طراحی هایپررئال می‌پردازند.

این هنرمند سپس با اشاره به افراد اثرگذار این عرصه در فضای بین‌المللی اشاره کرد و گفت: امروزه نام‌های بسیاری از هنرمندان هایپررئالیست مانند درک جیمیرسکی، دیگو کوی، دنیس پترسون، مارکو گرسی و غیره بر سر زبانهاست.

وی در ادامه به معرفی برخی نقاشان برجسته هایپررئالیسم در ایران اشاره کرد و گفت: استادان عباس اینانلو و وحید اینانلو در این زمینه شناخته شده و بسیار حرفه‌ای فعالیت دارند. بیشترین موضوعات مورد توجه در آثار عباس اینانلو مربوط به پرتره و بعضا طبیعت بوده و آثار وحید اینانلو مرتبط با طبیعت بی‌جان است.

عبداللهی همچنین در تشریح فعالیت‌های خود اظهارکرد: از ۷ سالگی کار در فضای طراحی را آغاز کردم. مدتی آموزش‌های حرفه‌ای سبک مینیاتور را توسط اساتید برجسته این حوزه فرا گرفتم. حدود ۴ سال قبل هم حضور در برخی دوره های آموزشی را با تکنیک پرداز با مداد، سیاه قلم، رنگ روغن با سبک رئال و فتورئال و هایپررئال را دنبال کردم و سعی کردم آموزه‌های نوین و تخصصی این سبک را در آثارم رعایت کنم. این سبک به دلیل جزییات و ریزه کاری‌های بسیاری که دارد چندان مورد توجه نقاشان نیست و با توجه به اینکه هر نقاشی بسته به اندازه و کیفیت و موضوع موردنظر حداقل ۳۰ روز زمان برای به سرانجام رسیدن نیاز دارد، اغلب نقاشان ترجیح می‌دهند دردسر آن را به خود نداده و دنبال سبک‌های سریع تر و راحتر تر بروند.

این هنرمند ادامه داد: درحال‌حاضر و از حدود ۲ ماه قبل با چند گالری حرفه‌ای در شهر قم مشغول همکاری هستم و آثارم را برای فروش به آنها سپردم. برای هر تابلو بسته به اندازه، کیفیت و زمانی که برای خلق آن صرف می‌شود نرخ مشخص می‌کنیم.

وی همچنین با انتقاد از رویکرد برخی هنرمندان و نحوه مواجه آنها با سبک هایپررئال تصریح کرد: متاسفانه برخی هنرمندان این سبک را سرکوب می‌کنند و آن را به عنوان یکی از مکاتب اصلی نقاشی قبول ندارند. این در شرایطی است که اتفاقا فعالیت در این سبک بسیار دشوار بوده و من فکر می‌کنم دلیل نقدهایی که می‌شود، ناتوانی این افراد در اجرای این سبک است. مطمئنا با یادگیری این سبک، کار کردن در سبک‌های دیگر آسان تر خواهد بود. از منظر یک دیدگاه، اهمیت کار در نقاشی به جنسیت در آوردن موضوع موردنظر با کیفیت مناسب هست. من همواره به این افراد توصیه می‌کنم با اجرا و تصویر کشیدن نقاشی با سبک هایپررئال در مقام نقد قرار بگیرند.
منبع :/https://www.gostaresh.news